Bang om door de mand te vallen?
Met toestemming deel ik het verhaal van mijn client. Ze werkt bij een redelijk bekende firma op een hoge functie. En dat terwijl ze nog aanzienlijk jong van leeftijd is. Ze werkt in een team van 8 collega’s. 6 mannen, allemaal van middelbare leeftijd. En nog 1 andere vrouw ook van middelbare leeftijd. Ze is 2 jaar geleden afgestudeerd van de universiteit. Summa cum laude. Met andere woorden, ontzettend goed. Ze heeft de meest recente kennis, heeft tijdens haar studie al veel ervaring opgedaan en is gewoon een kei in haar vak.
Maar dit gevoel heeft ze zelf niet. Dus laten we eens een kijkje nemen in haar hoofd. Ze klopt bij me aan omdat ze merkt dat ze zich veel druk oplegt in haar werk en het gevoel heeft dat ze zichzelf in de weg zit. Ze voelt zich geïmponeerd door haar collega’s waardoor ze zich gedwongen voelt om zichzelf tot het uiterste te pushen om maar niet onder te doen voor de rest van haar collega’s. ‘De lat ligt nu eenmaal erg hoog’ vertelt ze me. Ze begrijpt ook nog steeds niet hoe ze haar ooit voor die functie hebben kunnen aannemen.
Op haar werk merken collega’s overigens niets van haar onzekerheid omdat ze erg goed is in het wegpoetsen hiervan. Ze loopt met een grote glimlach rond, is altijd erg bereidwillig om te helpen en klaagt nooit. Maar zodra ze haar evaluatiegesprek weer heeft met haar leidinggevende slaat de onrust weer toe. Bang dat ze een negatieve beoordeling krijgt, gaat ze in de weken ervoor zichzelf controleren op mogelijke dingen ze vergeten zou kunnen zijn. ‘Fouten die ik gemaakt heb’ in haar woorden. Om die nog op tijd te kunnen herstellen. Op de dag van de beoordeling heeft ze zich dusdanig voorbereid dat er geen punten zouden mogen zijn die ze ‘fout’ heeft gedaan. Na de volle tevredenheid van haar leidinggevende te hebben gehoord, valt er een last van haar schouders en komt de spanning er thuis uit. Huilend verteld ze haar vriend dat ze gelukkig blij met haar zijn. Om in de volgende evaluatieronde 6 maanden later opnieuw hetzelfde gedrag te vertonen.
Het klinkt misschien heftig als je het zo leest, maar voor velen is dit werkelijkheid. Mogelijk herken jij jezelf als lezer hier ook wel in. Mijn client heeft last van Imposter Syndroom. Dit is een onredelijke angst om door de mand te vallen. En zij is niet mijn enige client die hier last van heeft. Het is iets waar veel hoog opgeleide vrouwen mee kampen. Het gevoel van onzekerheid, jezelf steeds te moeten bewijzen, angst niet te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Het zijn allemaal linkjes die uiteindelijk kunnen leiden naar deze klacht.
Ik heb het ook gezien bij een andere client. Die ging er anders mee om. Die ging juist onderpresteren om zo de stress maar niet te hebben van die verwachtingen waar ze nooit aan zou voldoen. Die had een hele rits opleidingen achter de rug en mocht de titel ingenieur voeren. Die opleidingen stelden volgens haar allemaal niets voor en ze had gewoon geluk dat ze geslaagd was. Dus koos ze ervoor om in plaats van in haar vakgebied te werken een hele andere invulling te geven aan haar werk, waarbij ze totaal niet op haar plek was. Puur om mogelijke afwijzing uit de weg te gaan en stress te vermijden.
Wat belangrijk is om te begrijpen is waar je angst uit voortkomt. Om te realiseren dat je overtuigingen zijn ontstaan in je jonge jaren. In een tijd waarbij je nog niet het bewustzijn had om jezelf te doen realiseren dat je gedachtes mogelijk onrealistisch waren. En hierdoor dus de filter misten die je inmiddels wel hebt.
Mijn client moet leren om haar zelfvertrouwen te vergroten. Om haar eigen gevoel te vertrouwen en niet mee te gaan in alle gedachten die ze heeft. Dit is een proces van doen en ervaren. Ze leert meer te handelen volgens eigen inzicht i.p.v. het te checken met collega’s. Keuzes te maken waarvan zij denkt dat het de juiste is. Ervaringen opdoen waarbij ze ontdekt dat ze het prima zelf kan. En ook te leren om met compassie op haar ‘fouten’ te reageren.
Inmiddels hebben we 4 sessies gehad en zien we een mooie vooruitgang in haar zelfbeeld. Ze is er nog niet, we hebben ook nog sessies gepland staan. Maar ze ervaart al minder stress en is duidelijk meer op haar gemak ook als we in gesprek zijn. Ze kan beter aangeven hoe ze zich voelt, herkent beter de stem van haar innerlijke criticus en leert langzaamaan anders te reageren. En dit is een proces. Net zoals ze jarenlang een bepaald gedragspatroon heeft laten zien, zal ze het tijd moeten geven om haar nieuwe gedrag eigen te maken. Tijdens de coachingsessies werken we nog met voice dialogue en geef ik haar mindfulness oefeningen om thuis mee te oefenen.
Herken jij jezelf nou in bovenstaande casus? Dan help ik je graag om je zelfbeeld te verbeteren, je meer ontspannen te voelen en meer te genieten van je werk. Ik werk niet met wachtlijsten waardoor je dus vaak binnen 2 weken al je intake mag verwachten. Wel werk ik op trajectbasis om te borgen dat je je doel behaalt en bij weerstand niet afhaakt. Wil je meer hierover weten? Bekijk dan mijn traject pagina óf plan een vrijblijvende kennismakingscall in.
